Wędrowanie po siebie

 

Nowa ja

            Nie jest powiedziane, że wędrując, dotrę do miejsca, do którego zamierzam dotrzeć. Zapewne dotrę tam, gdzie nie spodziewałam się w ogóle być. Będę kimś, kogo nie znałam
i znam. Kogo się nieco obawiam, kto, dla mnie zupełnie obcy, narodzi się we mnie podczas wędrówki. Odpoczywając w tym nieznanym mi miejscu uznam, być może, że droga była właściwa, a ta nowa ja, zrodzona z kroków po ścieżce,  fascynująca, nowa, obca, tajemnicza. Ponętna ponętnością inności. Przyjrzę się jej. Zaprzyjaźnię. Oswoję.

            Kim będę, wyruszając ponownie w podróż przez czas?