Żałoba
rzeczy pozostałych
Być
może już niedługo mnie tu nie będzie. Zostanie po mnie trochę rzeczy. Nie umrę
wraz z nimi. To one umrą beze mnie. Samotne i porzucone będą odbywać swoją
własną milcząca żałobę. W ciszy tracić znaczenie i wartość. Zapomną o dotyku
moich ciepłych dłoni. O spojrzeniach. I oddechach, które im towarzyszyły. Nie
usłyszą mojego śmiechu. Ani mojego płaczu. Od czasu
do czasu wydobędą ze wspomnień mój obraz. Moja twarz z czasem rozmyje się w ich
pamięci. Umrę wtedy naprawdę. Może trochę później. Lecz umrę już na zawsze.
Nigdy to się nie stanie.
OdpowiedzUsuńŚmierć? To oczywiste, że tak.
UsuńNigdy nie umiera się do końca jeśli żyjesz we wspomnieniach.
OdpowiedzUsuńUmrą i ci, którzy pamiętają. Jest tyle istnień, o których nikt nie pamięta.
OdpowiedzUsuń