Gry międzyludzkie

 

SCRABBLE

 

Rozmowy między ludźmi to jak gra w scrabble. Tu literka. Spojrzenie. Literka. Most. Dwa słowa. Wygrywasz.

Przyglądałam się im. Niegdyś pewnie byli dobraną para. Pewnie nadal mogliby nią być. Ale życie zdecydowało inaczej. Życie? Czy oni?

Kobieta dużo mówiła. Dużo i hałaśliwie. Śmiała się lekko ordynarnie i chrapliwie, zwracając uwagę kilku zgromadzonych osób. Jednocześnie mówiła o kimś, kto stał obok niej „on lubi”, „on czytał”. Irytujący sposób wypowiadania się o ludziach. Samogłoska. Wygrywasz. Spółgłoska. Przegrywasz.

Mężczyzna stał potulnie, patrząc na nią z odrobiną zdziwienia, może z dobrze ukrytym zachwytem, a może ze zwyczajną obojętnością. Trochę spłoszone spojrzenie kierował na innych. Uśmiechał się przepraszająco. Niemal się nie odzywał. A jak coś już mówił, to cicho, ze wstydem, jakby jego słowa nie miały żadnego znaczenia. Jakby on sam nie miał znaczenia tutaj, przy niej, ale też gdziekolwiek indziej. Przecież mówiła o nim w trzeciej osobie, więc nie istniał w teraźniejszości, istniał w jakimś niebycie, w jej odległej przestrzeni. Samogłoska. Wygrywasz.

Ona nie słuchała. Protekcjonalne gesty wykonywane w jego kierunku przekonywały mnie powoli, że traktuje go jak powietrze, jak zbędny element swojego życia, które, być może trochę jej komplikował swoją obecnością. Spółgłoska. Przegrywasz.

Obserwowanie ich dwojga było fascynujące. Ona dyskretnie dawała zebranym do zrozumienia, że on jest na jej usługach, ale ona nimi pogardza. A on zastanawiał się, co tu robi. Wyglądał i zachowywał jak parias.

Żałosne, smutne widowisko. Spółgłoska. Przegrywasz.