Słowo o szczęściu

 

Słowo o szczęściu

 

Czy szczęściem zamęście?

Nieważne z kim.

Ważne, że w ogóle.

Bycie prezesem?

Nieważne jakim,

Kimś ważnym, władczym

I żonatym.

 

Czy szczęściem

bujne konto bankowe?

Pieniądze zawsze

I na wszystko gotowe.

Ulga – fakt!

Lecz czy szczęście?

 

Czy szczęściem kariera?

Czasu pożera w bród.

Wolny weekend?

Nad cudy cud!

 

Czy szczęściem dygnitarskie spotkania?

Ileż interpersonalnego użerania!

Wymuszonych uśmiechów

Napiętych bebechów.

 

Czy szczęściem wywiad

W gazecie lub necie?

Wywody o spełnieniu.

O życiu w naturze,

Tańcu na rurze.

I oświeceniu.
Ojeju, jeju, jeju…

 

Można to wszystko mieć,

Zamęście, konto, wywiady, karierę

I czuć się jak ostatni kmieć.

Niepotrzebny śmieć…

 

 

Och!...

Szczęście przylata i odlata

jak mawiał renesansowy wieszcz,
I ponoć im bardziej jesteś jednaki,

Tym mniej szczęście daje się we znaki…

 

 

Toż to stoicki komunał!

Ba!

Co z tego, że staroć?
Współcześnie leży jak ulał.